DE 30-ERS CRISIS " KEUZE STRESS IS EEN LUXE PROBLEEM"
Anne was hoofd marketing bij een grote multinational. Ze had net met haar partner een woning gekocht, toen ze instortte. "Ik kon niet meer lopen, ik was doodmoe en ik voelde mij diepongelukkig. Het gekke was, ik had juist alles om heel gelukkig te zijn. In gesprekken met mijn coach werd me duidelijk dat ik een burnout had. Het leven nam een loopje met mij. Ik had het zo druk om de perfecte partner, vriendin, zus, dochter en werknemer te zijn, dat ik niet meer nadacht wat ik zelf eigenlijk wilde. Dat brak me op".
Volgens psychologen is de 30-40er levensjaren een lastige. Al worstelend ontwikkel je een steviger persoonlijkheid voor de rest van je leven.
Herken je dit?
- ik vind het lastig om mijn privé-zaken goed te regelen, want ik moet ook nog werken
- ik wil financieel onafhankelijk zijn en mijn eigen geld verdienen.
- ik heb het gevoel dat ik een kleinere kans heb om aan een baan te komen dan een man
De afgelopen jaren hoorden we niet anders... mensen van rond de 30 jaar die alles hebben, alles kunnen en vervolgens vastlopen omdat ze niet kunnen kiezen. Ze houden alle ballen in de lucht en er mag er geen één vallen.
Dertigers worstelen met een mythe van het perfecte leven, sociale druk en een tikkende biologische klok, het maken van keuzes en zoveel vraagstukken. Op zoek naar zichzelf, naar authenticiteit. En juist wanneer je niet goed weet wie je bent en wat je wilt, is het maken van keuzes lastig. Bruisend van verlangen, maar om verder te komen moeten er stappen gezet worden om de toekomst vorm te geven.
Mensen rond de 30 jaar beseffen dat hun jeugd voorbij is en de ernst van het leven nu toch echt gaat beginnen.
Vraagstukken zoals:
- Kies ik voor deze snelle baan?
- Wil ik met deze partner oud worden?
- Of ga ik een andere draai aan mijn leven geven?
De crisis die de overgang vormt van de ene naar de andere levensfase kan heel heilzaam zijn. Hij dwingt je om dingen anders te bekijken en bewust keuzes te maken. Dat verdiept je leven en maakt je sterker. Dat kun je soms niet alleen. Daar heb je soms even hulp bij nodig van iemand die objectief naar jou en je leven kijkt en je andere inzichten geeft en handvatten om keuzes te maken en stappen te zetten.
Inmiddels ben ik 42 jaar en ken ik dit proces. Ik heb het ook meegemaakt. Op mijn 30e nam ik mijn eerste tatoeage. Ik baalde ervan dat ik geen twintiger meer was. Op mijn 31e ging ik scheiden en stond ik er alleen voor met twee kleine kids. Ik voelde dat er iets moest gebeuren en dus ging ik keuzes maken. Natuurlijk zijn dat niet de leukste tijden geweest, maar ik kan nu wel zeggen, dat ik gegroeid ben door deze stappen te zetten.
Al worstelend ontwikkel je een steviger persoonlijkheid voor de rest van je leven.
Liefs Gaby
Comments