Nu bijna een jaar geleden kreeg ik een vervelende boodschap. Dit zette mijn wereld op z’n kop.
Ik kon niet meer doorgaan met mn functie in loondienst, waar ik het gelukkigste in was en ik moest terug naar iets wat ik volledig ontgroeid was en waar mijn passie niet meer lag. Ik kan er een boek over schrijven wat er toen gebeurde, maar ik hou het kort.
Ik kwam huilend thuis en naar later bleek, was dat de voorbode wat er elke dag zou plaatsvinden. Daarna ging alles in sneltreinvaart, maar dat huilen bleef.
M’n lichaam ging raar doen en ik kreeg klachten. Pijn in mn onderrug, mn elleboog, mn hiel, veel hoofdpijn en heel veel stress en emotie. Ja, ik weet ook wel dat dit allemaal door de stress kwam en ja ik weet ook wel wat je dan moet doen. Maar helaas is het allemaal zo simpel niet. Want mijn lichaam ging mijn verstand overnemen. Uit het niets begon ik te huilen, ik had dikke stress als ik in gesprek moest met werk. Ik kon het niet aanzien wat collegae voor leuke dingen aan het doen waren, ik kon het niet zien, ik kon het niet horen en om mezelf te beschermen verbrak ik het contact. Ik gooide mensen van mn social media af want ik kon het niet zien. Ik kon alleen maar huilen.
En ja ik ben zelf leefstijlcoach en ja ik weet ook wel hoe het wel moet en ik weet nu ook hoe het daadwerkelijk voelt als je lichaam met jezelf aan de wandel gaat. En ook is het zo dat ik mijn eigen collegae coachte in dit soort gevallen en nu zat ik er zelf ook in vast. En dat heeft een aantal maanden geduurd, totdat ik dacht… ben ik mezelf nu aan het verliezen??? Maar dat gaat potverdorie niet gebeuren. Dat laat ik niet toe. Ik ga kijken wat ik nu zelf nodig heb.
Overdag pakte ik mijn rust en viel ik in slaap met de hond lekker tegen mij aan. Lekker warm. Ik deed vaak de gordijnen dicht en ik zonderde me af. Ik moest wel naar buiten met de hond en dat was ook zo’n beetje het enige waar ik voor naar buiten wilde.
Doordat ik overdag mn rust pakte merkte ik dat ik rustiger werd en dat de emoties minder snel hoog opliepen. Voorheen deed ik dat nooit en was ik weleens jaloers op mn partner die dat wel deed en goed kan ook. Lekker op de bank hangen of even een powernapje doen. Maar ik kon het nooit. Ik was altijd bezig en druk met van alles. Mijn hoofd zit ook altijd vol met van alles om te doen of te bedenken.
Ik pakte dus vaker mijn ontspanning en voor mijn lichaam ging ik ook meer yoga oefeningen doen. Sporten deed ik ook maar soms juist even niet, als mijn lichaam mij vertelde dat het even genoeg was. Oké dacht ik dan, luisteren en geen sport voor mij. Wandelen deed ik toch wel dus aan mijn beweging kwam ik wel. Dus even niet meer dat moeten.
Zoals ik al zei, had ik contacten verbroken en dat gaf mij rust. Ik had het nodig om tot mezelf te komen en ook om mijn aandacht alleen maar op mezelf te kunnen richten. Mijn partner voelde alles heel goed aan en deed ook vaak de correspondentie als er iets moest gebeuren. Zo fijn was dat. Ik ben hem zo dankbaar.
Leuke dingen doen, dat is wat je moet doen en laat de rest maar lekker voor wat het is. Makkelijk gezegd als de uitvoering daarvan tegenvalt. Ik had het soms moeilijk op straat, ik ging huilen, als ik de hond aan het uitlaten was, ik ging ineens huilen. Allemaal dingen uit het niets en dat was ik niet gewend. Van een sterke vrouw voelde ik, alsof dat er niet meer was.
Het leek ook alsof niets meer lukte. Alle dingen die ik opzette mislukte, het voelde als falen, als een mislukking en ik voelde me waardeloos. Maar Hey daar was mn partner weer die mij even op het rechte pad zette en zei tegen mij, hallo, kijk ook even naar wat je allemaal wel hebt opgezet en wat goed loopt. Hij begreep wat ik zei maar hij voelde mijn pijn minder dan ik. Hij voelde het wel, hij zag het, hij leefde met mij en merkte zo snel als het niet goed ging. Ik ben hem zo dankbaar.
Na een tijdje wist ik wat ik wel nodig had om te kunnen functioneren, om mijn lichaam rust te geven, om te ontladen, om stress te verminderen en om triggers buiten de deur te houden. Ik wist hoe ik met mezelf om moest gaan en wat ik nodig had. En wat ik wist, gaf ik door aan mn partner en aan anderen. Dit is wat ik nodig heb en dit is wat ik nu niet nodig heb. Ik noem het “Mijn gebruiksaanwijzing.”. En wat ben ik blij dat ik dit voor mezelf gevonden heb, zo enorm waardevol!
Iets wat je alleen maar zelf kunt ondergaan, naar jezelf kijken en beseffen dat je iets nodig hebt om het vervolgens aan jezelf te geven en om het in stukjes met anderen te delen.
Het heeft mij veel inzichten gegeven en ik weet nu beter wat ik nodig heb om in balans te blijven. Dat gun ik jou ook. Ik heb een online programma voor je gemaakt en die kun je stap voor stap doorlopen. Helemaal gratis! Want ik gun jou ook wat ik mezelf heb gegund. Rust, balans, energie, sterkte, jezelf mogen zijn, weten wat je grenzen zijn en deze kunnen bewaken en anderen kunnen vertellen wat je wel of niet nodig hebt of hoe ze met je om mogen gaan.
Zet jezelf op 1 ! Gun jezelf je eigen gebruiksaanwijzing en gun anderen dat ook!
Je hebt het altijd bij je, want jij weet precies wat je nodig hebt.
Zondag 19 maart komt ie online op mijn site.
Jij kunt erbij zijn! Hou mijn socials in de gaten!
Hou van jezelf want jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven.
Liefs Gaby
Comments